کشورهای حوزه‌ی جنوبی خلیج فارس به دلیل موقعیت جغرافیایی که دارند از جاذبه‌های طبیعی زیادی برخوردار نیستند و شاید بتوان تنها تکیه گاه آن‌ها را همان سواحل نیلگون خلیج همیشه فارس در نظر گرفت. البته مناطق بیابانی هم جذابیت‌های خاص خود را دارند، با این وجود نمی‌توان تنها به این موارد اکتفا کرد. شکی نیست که سواحل از بهترین جاذبه‌هایی هستند که گردشگران بسیار زیادی را هم به خود جذب می‌کنند. اما زمانی که خط ساحلی محدودی داشته باشیم که ظرفیت پذیرایی از تعداد زیادی گردشگر را نداشته باشد چاره چیست؟ بله، ساخت سواحل بیشتر و این امر هم با ساخت جزیره‌های مصنوعی امکان‌پذیر است. دبی از آن دست شهرهایی به‌شمار می‌رود که مسئولان آن سرمایه‌گذاری بسیار عظیمی روی این موضع کرده‌اند. جزایر مصنوعی نخلی را می‌توان گل سرسبد این‌گونه سرمایه گذاری‌ها دانست.
شاهکار مهندسی دبی
مسئولان امارات متحده عربی به خوبی آگاه هستند که نمی‌توانند برای همیشه به نفت تکیه کنند و روزی این منبع خدادادی به اتمام خواهد رسید. شیخ محمد بن راشد آل مکتوم، نخست‌وزیر این کشور و همچنین حاکم دبی، با آگاهی از این موضوع و آینده‌نگری، دو دهه‌ی گذشته را صرف تبدیل کردن دبی از شهری معمولی به یک شهر گردشگری در سطح جهان کرده است، شهری که بتواند با تکیه بر صنعت گردشگری و بدون بودجه‌های کلان نفتی هم به بقای خود ادامه دهد.
با این وجود چالش‌های جغرافیایی زیادی بر سر راه وی بوده است، به گونه‌ای که شاید بتوان تنها ویژگی طبیعی مثبت این شهر را خط ساحلی طولانی آن روی خلیج فارس دانست. اضافه کردن صدها کیلومتر خط ساحلی به یک کلانشهر کار راحتی نیست، اما این موضوع دقیقا همان کاری است که مسئولان این شهر با ساختن سومین جزیره مصنوعی بزرگ جهان سعی بر انجام آن دارند.
جزایر نخلی یک پروژه‌ی مهندسی با تناسب فوق العاده هستند
در سال ۲۰۰۱، در خط ساحلی دبی چیزی به غیر از یک خلیج گرم و کم عمق وجود نداشت. بنابراین شرکت مستغلاتی و املاک "نخیل" با لاروبی حدود ۱۰۰ میلیون متر مکعب شن از کف اقیانوس و استفاده از GPS برای بالا بردن دقت، جزیره‌ای نخلی شکل با ۱۷ شاخه ساخت. به علاوه هفت میلیون تن سنگ در اطراف جزیره به صورت موج شکنی حلالی شکل با بیش از ۱۱ کیلومتر طول انباشته شده است تا از آن در برابر امواج سهمگین و طوفان‌ها محافظت کند.
ساخت کوچک‌ترین جزیره حدود یک دهه زمان برد
ساخت و ساز در پالم جمیرا یا نخل جمیرا (اولین و کوچک‌ترین جزیره از جزایر نخلی) بیشتر از پیش‌بینی‌ها طول کشید اما امروزه گستره‌ی وسیعی از مراکز خرید و هتل‌های لوکس را در خود جای داده است. ۱۷ شاخه‌ی جزیره با خانه‌های ویلایی ردیف شده‌اند. همچنین علاوه بر اولین مونوریل خاورمیانه که در طول این جزیره کشیده شده است، یک تونل ۶ مسیره زیر دریایی هم وجود دارد که ارتباط بین جزیره با سواحل موج شکن را فراهم می‌کند.
ساخت این جزایر عظیم شنی می‌تواند موجب تغییرات زیست محیطی شود
فعالان محیط زیست، پروژه‌های عمرانی بزرگ دبی را مورد انتقاد زیادی قرار داده‌اند، اما شاید هیچ کدام به اندازه‌ی جزایر نخلی مورد تاخت و تاز نبوده است. لایروبی عظیم مورد نیاز برای ساخت جزیره‌ها به طرز جدی باعث تغییر در امواج، دما و فرسایش الگوها در خلیج فارس شده و همین موضوع منطقه وسیعی از صخره‌های مرجانی را نابود کرده است. توسعه دهندگان، دو جت جنگنده‌ی آمریکایی را برای ساخت صخره‌های مرجانی جدید به کف دریا انداخته‌اند و ادعا می‌کنند که موج شکن نخل جمیرا به آوردن حیات دریایی به این ناحیه ادامه خواهد داد، اما صندوق جهانی حیات وحش هنوز به ناپایدار بودن امارات متحده‌ی عربی نسبت به هر کشور دیگری اصرار دارد.
دو جزیره هنوز در مرحله‌ی ترسیم هستند
شرکت نخیل اولین جزیره را برای سکونت ۱۲۰,۰۰۰ نفر برنامه‌ریزی کرده بود، اما در حال حاضر حدود نیمی از این تعداد در جزیره مستقر هستند و باید گفت که همه این ساکنین از بهشت مصنوعی جدیدشان خوشحال نیستند، چرا که شکل فراکتال عجیب آن منجر به راکد شدن آب، رشد جلبک‌ها و افزایش پشه‌ها شده است. دو جزیره‌ی نخلی بزرگ‌تر به دلیل سقوط ارزش املاک و مستغلات در دبی هنوز تکمیل نشده‌اند. بین شاخه‌های نخل و حصار دورش، بیتی از محمد بن راشد آل مکتوم، حاکم دبی قرار دارد.