تاج محل، نمادی از عشق شاه جهان به همسرش

تاج محل، نمادی از عشق شاه جهان به همسرش

شاه جهان یکی از امپراتورهای سلسله‌ی گورکانی بود که از اوایل قرن شانزدهم تا اواسط قرن هجدهم بر بیشتر بخش‌های شمالی هند حکومت می‌کردند. شاه جهان بعد از مرگ پدرش، شاه جهانگیر، در سال ۱۶۲۷، در جنگ قدرتی تلخ بر برادرانش پیروز شد و در سال ۱۶۲۸ در آگرا تاج‌گذاری کرد.

شاه جهان در سال ۱۶۱۲ با ارجمند بانو، مشهور به ممتاز محل، ازدواج کرده بود و او را بیشتر از دو ملکه‌ی دیگر خود دوست داشت.

در سال ۱۶۳۱، ممتاز محل بعد از به دنیا آوردن چهاردهمین فرزندش از دنیا می‌رود. شاه جهان که عزادار همسر محبوبش بود دستور داد مقبره‌ی باشکوهی در کرانه‌های رود جمنا برای او بسازند. البته شاه جهان به ساختن بناهای باشکوه گوناگونی در قلمرو امپراتوری‌اش شهرت دارد. ساخت تاج محل در سال ۱۶۳۲ آغاز شد و دو دهه به طول انجامید. مدرس احمد لاهوری سرمعمار این پروژه بود که بعدها نیز لال قلعه یا قلعه‌ی سرخ در دهلی را طراحی کرد. در مجموع، بیش از بیست هزار کارگر از هند، ایران، اروپا و امپراتوری عثمانی به همراه هزار فیل در ساخت این مجموعه‌ی آرامگاهی شرکت داشته‌اند.